Tentoonstelling Practising Structures: Deventer (49+1)

‘Practising structure’ is het levenswerk van Sachi Miyachi. Waar ze ook is: ze probeert de logica achter structuren te begrijpen. Niet alleen de fysieke structuur, maar ook de psychologische en sociale. Ze worden actief in stand gehouden door mensen en ze transformeren of verdwijnen met de tijd.

Miyachi is geboeid door alle onverwachte oplossingen die je vooraf niet had kunnen ontwerpen, omdat ze meebewegen met het leven dat er op een specifieke plek al is. Hoe ontstaan ze en welke verhalen liggen erin besloten?

Voor deze tentoonstelling bezocht ze unieke gebouwen in Deventer, gebouwen waarin oude en nieuwe elementen samenkomen. Zoals de Grijze silo, een voormalige opslagplaats voor veevoeder producten. In de Grijze silo keek ze door een glasplaat rechtstreek in één van de cellen van de silo. Het beeld wat ze opving, greep haar aan. Ze bouwde het omgekeerd na. Bezoekers konden tijdens de tentoonstelling ''in'' de Grijze silo kruipen om dezelfde ervaring op te doen als zij zelf had ervaren.

Sachi Miyachi (1978) groeide op in het westelijke deel van Tokyo. Ze woonde in een omgeving die werd gevormd door snelle verstedelijking en door economische groei. Als kind speelde ze graag stiekem op bouwterreinen. Het waren haar tijdelijke speeltuinen. Hier ontstond haar interesse voor een bijzonder proces: hoe oude ambachtelijke landschappen plaatsmaken voor moderne structuren óf ermee samenvloeien.

Het doet haar nadenken over de stad, die een samenkomst is van handwerk van mensen in verschillende tijden. Om ieder ding dat wordt gemaakt hangt een gemeenschap: van kennis, kunde en moeite om het gestalte te geven. Daarin zit veel onzichtbaar werk. Niet alleen in gedachten, maar in dat wat is afgebroken of niet is (af)gemaakt. Hoe kijken we naar deze structuren? En wat betekenen al deze ‘vergeten stenen’ voor het landschap om ons heen?